-
1 время
saat,süre,zaman* * *с1) zaman, vakit (- kti), sıra; süre; saatсо́лнечное вре́мя — güneş zamanı
ле́тнее вре́мя — yaz saati
ме́стное вре́мя — mahalli saat
по моско́вскому вре́мени — Moskova saat ayarıyla
во вре́мя войны́ — savaş süresince ( всю войну)
во вре́мя дождя́ — yağmur yağarken
в любо́е вре́мя — her zaman; her an
в любо́е вре́мя дня / су́ток — günün her saatinde
в э́то вре́мя позвони́ли — o sırada / derken zil çaldı
где он мог быть в э́то вре́мя? — o saatte nerede olabilirmiş?
за э́то вре́мя — bu süre içinde
до настоя́щего вре́мени — bugüne dek
до после́днего вре́мени — son zamana dek
с того́ вре́мени — o zamandan bu yana
в свобо́дное вре́мя — boş vakitlerinde
у неё нет вре́мени чита́ть — okumaya vakti yok
сейча́с не вре́мя — şimdi bunun sırası / vakti değil
2) ( пора) zaman; mevsimвре́мя жа́твы — hasat zamanı / mevsimi
послеобе́денное вре́мя — öğle sonrası
ночно́е вре́мя — gece saatleri
в ночно́е вре́мя — gece vakti
в ле́тнее вре́мя — yaz zamanında
но́вое вре́мя, но́вые вре́мена́ — yeni zamanlar
вели́кий учёный своего́ вре́мени — çağının / devrinin büyük bilgini
4) филос. zamanпростра́нство и вре́мя — zaman ve mekan
5) грам. zaman••вре́мя от вре́мени — zaman zaman; ara sıra
на вре́мя — bir süre için
взять что-л. на вре́мя — eğreti almak
дать вре́мя на что-л. — mühlet vermek
со вре́менем — zamanla
всё вре́мя — ( постоянно) her zaman; ( непрерывно) durmadan, aralıksız
одно́ вре́мя — bir vakitler / aralık
в пе́рвое вре́мя — önceleri, ilkin
в после́днее вре́мя — son zaman(larda)
в своё вре́мя — ( когда-то) vaktiyle; ( своевременно) vaktinde
в своё вре́мя узна́ешь — zamanı gelir öğrenirsin
в ско́ром вре́мени — yakında
вре́мя - де́ньги — погов. vakit nakittir
всему́ своё вре́мя — herşeyin vakti sırası var
-
2 отсрочка
ж1) ertelenme, tehir (edilme), tecil (edilme)отсро́чка наказа́ния — cezanın ertelenmesi / tecili
у него́ отсро́чка (от призыва в армию) — tecillidir
дать / предоста́вить кому-л. отсро́чку — mühlet vermek
2) ( действия документа) muteberlik süresini uzatma
См. также в других словарях:
mühlet vermek — bir iş veya borç için belirli bir süre tanımak Hatta merkez kumandanı kendisine üç gün mühlet vermiş, hemen yola çıkması için diretmişti. Y. K. Karaosmanoğlu … Çağatay Osmanlı Sözlük
mühlet — is., Ar. muhlet Bir işin yapılması veya bir borcun ödenmesi için gösterilen süre, vade, mehil Atasözü, Deyim ve Birleşik Fiiller mühlet istemek mühlet vermek … Çağatay Osmanlı Sözlük
mühlet — (A.) [ ﺖﻠﻬﻡ ] tanınmış süre. ♦ mühlet vermek süre tanımak … Osmanli Türkçesİ sözlüğü
NAZİRE — Mühlet vermek, tehir etmek … Yeni Lügat Türkçe Sözlük
MED — Uzatma, çekme. Yayma ve döşeme. * Çoğaltmak. * Bir şeye dikkatlice bakmak. * Nihayet, son. * Sönmek. Bir şeyi söndürmek. * Yardım etmek, mühlet vermek. * Yâr ve yâver olmak. * Tarlaya fışkı ve gübre dökmek. * Sel suyu … Yeni Lügat Türkçe Sözlük
TEMETTU' — (C.: Temettuât) Kazanma, kâr etme. * Kâr, fayda, menfaat. * Toplamak, cem etmek. * Mühlet vermek. * Yoldaş olmak … Yeni Lügat Türkçe Sözlük
TÜEDE — Teenni etmek, acele etmeyip akıllıca davranmak. * Mühlet vermek … Yeni Lügat Türkçe Sözlük
İMDAD — Yardım. Yardıma yetişmek. Yetişin, kurtarın mânasında da kullanılır. * Yardıma gönderilen kuvvet. * Vâdeyi uzatmak. Mühlet vermek … Yeni Lügat Türkçe Sözlük